Σταθμοί του στυλ - 1965: Το φόρεμα Μοντριάν

 

Έφη Φαλίδα

Το 1965 o Ιβ Σεν Λοράν ήταν 29 ετών. Σε αυτή την ηλικία ήδη είχε προλάβει να αναστατώσει τις συνειδήσεις της γαλλικής υψηλής ραπτικής ως ο νεότερος μετρ που είχε αναλάβει τον οίκο Christian Dior. Μετά τη σύντομη θητεία του στα σαλόνια του Dior, ο Σεν Λοράν δημιούργησε το δικό του σπίτι θέτοντας τους δικούς του όρους στη μόδα.

Η συλλογή του χειμώνα 1965 ήταν αφιερωμένη στην αφαιρετική γεωμετρία. Το φόρεμα Μοντριάν ήταν μια επαναστατική πράξη για δύο λόγους. Είχε να κάνει με τη νεανική γραμμή της σιλουέτας και με τη σύνδεση της μόδας με την τέχνη.

Παραμονές των φοιτητικών εξεγέρσεων στο Παρίσι, ο Σεν Λοράν χρίζεται μετρ της τέχνης της ασυμμετρίας και επιδίδεται στους συνδυασμούς των χρωμάτων. Κυρίως όμως αναδεικνύεται ο ρόλος του στη νεανική επανάσταση των 60s. Ετσι όπως την απέδωσε η μόδα που έκανε το καθήκον της: να καταγράφει δηλαδή με ρούχα και με χρώματα τις αλλαγές στην κοινωνία.

Ο Σεν Λοράν ανήκε στην ομάδα εκείνων που πίστευαν στην παράδοση της υψηλής ραπτικής, ότι η μόδα είναι κομμάτι του κόσμου της τέχνης. Από το 1960 είχε μαγευτεί από τους υπαρξιστές της Αριστερής Οχθης, τα μαύρα τους ρούχα, τη ριζοσπαστική σκέψη τους. Που προσέγγιζαν τη γυναικεία υπόσταση μέσα από τους συναγερμούς χειραφέτησης που είχε σημάνει η Σιμόν ντε Μποβουάρ ήδη από το 1940 με το βιβλίο της «Το δεύτερο φύλο».

Υπαρξισμός και ριζοσπαστική θεωρία για τη θηλυκότητα χώρεσαν στις ραφές των ρούχων του. Ο θόρυβος των νέων ανθρώπων, της μουσικής και του χορού τους διαπερνούσε τα αυτιά του. Η ευαίσθητη φύση του που αντιλαμβανόταν τα ερεθίσματα των καιρών εγκαίρως τον προέτρεψε να ανατρέξει στη ζωγραφική.

Η νεανική επανάσταση του Ιβ Σεν Λοράν - για την οποία γράφει ο άγγλος θεωρητικός της μόδας Κόλιν ΜακΝτάουελ, στο «Fashion Today» (εκδ. Harper Collins) - άρχισε από τις υπέρκομψες λιτές γραμμές του φορέματος Μοντριάν.

Το πρωινό αμάνικο φόρεμα σε ίσια γραμμή από μάλλινο ζέρσεϊ με λευκό φόντο και επιφάνειες κόκκινων, μπλε, κίτρινων πλαισίων, διαχωρισμένων από μαύρες οριζόντιες και κάθετες γραμμές. Με αυτές τις γραμμές ο Σεν Λοράν δημιούργησε τον καμβά του ζωγράφου της αφαιρετικής γεωμετρίας και ταυτόχρονα έκρυψε το σχήμα του σώματος.

Το φόρεμα Μοντριάν έθεσε τις διαχωριστικές γραμμές στις πελάτισσες «μιας κάποιας ηλικίας» της υψηλής ραπτικής. Οι οποίες επεδίωκαν με το φροντισμένο ύφος των ραμμένων δημιουργιών να υποβαθμίζουν την ηλικία τους σε δευτερεύον θέμα. Ο καμβάς του Μοντριάν όμως μετατόπισε τη συζήτηση: τόπο στα νιάτα.

Μπορεί το Λονδίνο την ίδια εποχή να οργάνωνε την αντεπίθεση του νεανικού ποπ κινήματος με το μίνι της Μαίρης Κουάντ, τη μουσική των Μπιτλς και τις φωτογραφίες του Ντέιβιντ Μπέιλι αλλά το Παρίσι δούλευε την κυριαρχία της μόδας των δρόμων σε ένα πολιτισμικό πλαίσιο.

Η νεανική μόδα στο Παρίσι αποκτούσε υπόβαθρο, εισχωρώντας χάρη στον Ιβ Σεν Λοράν στα σαλόνια της υψηλής ραπτικής. Ενώ το μίνι στο Λονδίνο αποκτούσε φανατικά πλήθη γυναικών που γίνονταν τα πρώτα θύματα μιας εξαντλητικής δίαιτας, προκειμένου να μοιάσουν στη νεαρή, αδύνατη Τουίγκι.

Το μίνι ουδέποτε σταμάτησε να προκαλεί επίμονα σχόλια όσον αφορά την ηλικία που μπορεί να φορεθεί. Αντίθετα ένα φόρεμα - πίνακας ζωγραφικής, λιτό, κομψό, διόλου απαιτητικό σε στολισμούς άλλων αξεσουάρ υπογραμμίζει τη διαφορά ανάμεσα σε ένα γυναικείο μυαλό που σκέφτεται κι ένα σώμα που επιδεικνύει τη φευγαλέα νιότη του.

Τα νιάτα η μόδα των τάσεων τα εκμεταλλεύεται. Την ανήσυχη πνευματικά γυναίκα ο μετρ τη θαυμάζει και την εξυμνεί. Σαν έργο τέχνης.

Εκείνη την εποχή
- Η χημεία του ρώσου χορευτή Ρούντολφ Νουρέγιεφ και της πολλά χρόνια μεγαλύτερής του πρίμα μπαλαρίνας Μαργκότ Φοντέιν (φωτογραφία) ελκύει τους φίλους του κλασικού μπαλέτου να θαυμάσουν τον συναισθηματισμό του καλλιτεχνικού ζεύγους που φορτίζει τις ερμηνείες του.

- Η ρωσίδα κοσμοναύτης και πρώτη γυναίκα που συμμετείχε σε πτήση προς το Διάστημα Βαλεντίνα Τερέσκοβα τιμήθηκε στο Παρίσι με το Διεθνές Βραβείο Αστροναυτών Γκαλαμπέρ.

- Η Ζιλιέτ Γκρεκό, μούσα των υπαρξιστών, η Μπριζίτ Μπαρντό, πρωταγωνίστρια του γαλλικού σινεμά, η Κατρίν Ντενέβ, κινηματογραφική ηρωίδα του Ρόμαν Πολάνσκι, αναδεικνύονται σε νέα σύμβολα θηλυκότητας.

- «Μπορεί να ακούγεται παράξενο, όμως σε ό,τι έχει να κάνει με τη μόδα αυτό που συνέβαινε στο Λονδίνο τη δεκαετία του '60 δεν το έβρισκα διόλου κολακευτικό» δηλώνει ο Ντέιβιντ Μπέιλι, ένας από τους σημαντικότερους φωτογράφους μόδας εκείνης της εποχής που έχει άποψη περί του ζητήματος. «Σίγουρα η Κουάντ και η μπουτίκ της Μπίμπα αντιπροσώπευαν την εποχή. Ομως εγώ προτιμούσα τον Ιβ Σεν Λοράν γιατί αυτό που έκανε ήταν κομψό, μυστηριώδες και ώριμο. Για μένα ο Ιβ Σεν Λοράν ήταν τα 60s». 

Πηγή: www.tanea.gr

Δημοσιεύτηκε στις 13/08/2012