ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΕΠΑΦΗ

Το ιστολόγιο Πενταλιά πήρε το όνομα
από το όμορφο και ομώνυμο χωριό της Κύπρου.
Για την επικοινωνία μαζί μας
είναι στη διάθεσή σας το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο:
pentalia74@gmail.com

vendredi 14 septembre 2012

Η Ελφρίντε Γέλινεκ σφυροκοπεί πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια και φασισμό

Η χώρα των κανιβάλων

 

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μανώλης Πιμπλής

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ-ΠΟΤΑΜΟΣ Η «ΑΠΛΗΣΤΙΑ» ΤΗΣ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΗΣ
ΜΕ ΝΟΜΠΕΛ ΑΥΣΤΡΙΑΚΗΣ ΕΛΦΡΙΝΤΕ
ΓΕΛΙΝΕΚ ΚΑΤΑΚΕΡΑΥΝΩΝΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΗΣ, ΑΠΟΚΑΛΩΝΤΑΣ
ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΚΑΝΙΒΑΛΩΝ. ΕΝΑ ΨΕΥΔΟΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ
ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΠΟΥ ΣΦΥΡΟΚΟΠΕΙ ΑΝΕΛΕΗΤΑ
ΠΑΤΡΙΔΑ, ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟ

«Είναι σκληρή δουλειά να κλέβεις, διαφορετικά θα την κάναμε όλοι», λέει η Ελφρίντε Γέλινεκ στην Απληστία.
Εκεί, βέβαια, δεν μιλάει μόνο για κλέφτες. Με έναν χειμαρρώδη λόγο, στα όρια του παραληρηματικού, κάνει κατά μέτωπον επίθεση σε όλες τις δυτικές αξίες ή «αξίες». Κατ΄ αρχήν στις γνωστές τρεις: πατρίς, θρησκεία, οικογένεια. Αλλά και σε άλλες: ιδιοκτησία, ασυδοσία στην οικονομική δραστηριότητα, υφέρπων- ή και καταφανής- ρατσισμός. Δεν χαρίζεται σε κανέναν: ούτε στους Αμερικανοευρωπαίους που επιτέθηκαν στη Γιουγκοσλαβία, ούτε στους Βαλκάνιους που τρώγονται μεταξύ τους. Κάθε τόσο ξεσκονίζει κάποια παλιά υπόθεση που αραχνιάζει στα αρχεία των εφη μερίδων, μέχρι και έναν παλιό ρατσιστή που έβαζε βόμβες σε Τσιγγάνους θυμήθηκε, αλλά αυτή η άντληση από την επικαιρότητα είναι τόσο λογοτεχνικά δοσμένη που σχεδόν περνάει απαρατήρητη. Η Γέλινεκ πρώτα ασχολείται με το γλωσσικό της ύφος και μετά με το θέμα, γιατί ούτως ή άλλως θα πει αυτά που θέλει να πει, είναι μια γραφή σχεδόν αυτόματη που όμως σφύζει από ζωή και θαρραλέα άποψη και που δεν χάνει πουθενά τη συνοχή της. Με ανώτερες σπουδές μουσικής στο βιογραφικό της, η κάτοχος του Βραβείου Νόμπελ 2004 γράφει με τον τρόπο που θα συνέθετε ένα συμφωνικό έργο. Μελωδίες άλλοτε σκληρές και άλλοτε βελούδινες διαδέχονται η μία την άλλη, υπάρχει κρεσέντο αλλά υπάρχει και αντάτζιο.

Μιλώντας για μια θρήσκα γυναίκα, σύζυγο χωροφύλακα, και την πεθερά της, γράφει: «Το ότι πρέπει να αλλάζεις πάνες σε μια γριά, αυτό δεν το είχε αναφέρει ο Θεός. Γι΄ αυτό και έχει η νέα γυναίκα τόσο ξερό κεφάλι, οι απόψεις της εκκλησίας άλλωστε είναι ό,τι πιο ακλόνητο υπάρχει, μπορεί η γριά να κυλιέται μέσα στα ίδια της τα σκατά ώς το βράδυ ή ώσπου να ψηθεί στην κόλαση, εμείς τώρα θα πάμε στον εσπερινό, ώς την ώρα του ύπνου θα πρέπει να αντέξει, η γριά, όχι η εκκλησία, αυτή αντέχει εδώ και πολύ καιρό και δεν χρειάζεται καν πάνες».

Από το βιβλίο δεν λείπουν και οι- ακόμη και άγριες- σεξουαλικές περιγραφές. Το κάνει με έναν τρόπο φυσικό ώστε να προκαλέσει επειδή είναι γυναίκα, πρωτίστως όμως το κάνει προσπαθώντας να αποκαλύψει τις κρυφές μάχες ανδρών και γυναικών, τον κρυφό πόλεμο των φύλων. Για να παρακολουθήσει την πλοκή ο αναγνώστης πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός και να διαβάζει ανάμεσα στις γραμμές που κατακλύζονται από ένα αδιάκοπο σφυροκόπημα κριτικής των πάντων. Πρωταγωνιστής είναι ένας χωροφύλακας και η οικογένειά του, με έμφαση στον ίδιο και στον γιο του που δουλεύει σε τηλεφωνική εταιρεία και ανεβαίνει σε στύλους με γερανό. Η δράση τοποθετείται σε ένα μικρό χωριό της Αυστρίας. Πατέρας και γιος προσπαθούν να αυγατίσουν τους πενιχρούς μισθούς τους με παράλληλες δραστηριότητες, κυρίως οικοδομικές. Επειδή όμως τα δάνεια των τραπεζών κοντεύουν να τους γονατίσουν, ο χωροφύλαξ οικογενειάρχης επιδίδεται σε κυνήγι ώριμων γυναικών, με σκοπό να τις καταφέρει να του αφήσουν με διαθήκη τις περιουσίες τους. Μέχρι που τα φτιάχνει- για αλλαγή- και με μία δεκαεξάχρονη, η οποία μετά βρίσκεται στον πάτο μιας λίμνης, τυλιγμένη με μουσαμά.


Πηγή: Τα Νέα
Δημοσιεύτηκε στις 22/09/2007

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire