Ελλάδα - Κρασί - Η κρητική επανάσταση

 Οσα πρέπει να γνωρίζετε για τη ριζοσπαστική στόφα και τη δηµιουργική πειθαρχία του κρητικού αµπελώνα, ο οποίος αποτελεί το ελληνικό οινικό success story

Γιώργος Λούκας

Λέµε και µαταλέµε – Κρήτης παρούσης το ιδίωµα – πως ο ελληνικός αµπελώνας είναι µεν ανταγωνιστικός και έχει κάνει βήµατα προόδου, αλλά πάντα έπεται του κλασικού γαλλικού ή ιταλικού οινικού κατεστηµένου. Συµπαθάτε µε, µα την πρόοδο των καλών ελληνικών κρασιών δεν την είχε σηµειώσει ούτε το χρηµατιστήριο τις ιστορικές παχυλές εποχές του. Τα κρασιά του νησιού είναι case study για την επιχειρηµατική πορεία τους αλλά και ως διακριθείσες υποψηφιότητες σε διαγωνισµούς κρασιών.

Τα κρασιά της Κρήτης έχουν υπάρξει µια αλληγορία της Σταχτοπούτας. ∆εν πρόκειται για παρθενογένεση, αλλά για ρεαλιστική µεταµόρφωση. Το αµπέλι υπήρχε, σαν έννοια και σαν φυσική παρουσία, αφού η Κρήτη είναι φυτεµένη από άκρη σε άκρη. Βελτιώθηκαν τεχνικές, επενδύθηκαν χρήµατα και κυρίως ενέργεια, ανέλαβαν νέοι άνθρωποι µε όραµα και κατάρτιση και αφού ό,τι σπέρνεις θερίζεις σε τούτη τη ζωή, οι κόποι και οι στόχοι τους επιτεύχθηκαν. Σήµερα, τα κρητικά κρασιά είναι από τα σηµαντικότερα στην Ελλάδα.
Οι παραδοσιακές ποικιλίες αναδείχθηκαν, έγιναν µια συγκλονιστική ρετροσπεκτίβα και από εκεί και πέρα µια νέα µόδα. Η λευκή Βηλάνα, το κόκκινο Κοτσιφάλι, µαζί µε τα επίσης ερυθροφλογερά Λιάτικο και Μανδηλάρι, που µέχρι πρότινος έδιναν ρούστικα και γωνιώδη κρασιά, παραδοσιακά, ίσως λίγο φολκλόρ, βελτιώθηκαν και συνάρπασαν µόνα τους, ενώ ταυτόχρονα µπλενταρίστηκαν πολύ πετυχηµένα µε διεθνείς ποικιλίες.
Εξόχως χαρακτηριστικό παράδειγµα από τις διεθνείς ποικιλίες είναι πως ταίριαξε ταµάµ µε το νοτιογαλλικό Syrah – τα εκπληκτικά χαρακτηριστικά και των δύο έδωσαν µια µοναδική νοστιµιά. Ακριβώς το ίδιο θαύµα έχει συντελεστεί και µε άλλες νοτιογαλλικές ποικιλίες όπως το Grenache ή το Mourvèrdre. Βεβαίως και θα βρούµε καλοοινοποιηµένα χαρµάνια µε Cabernet Sauvignon, Merlot και στα λευκά µε Sauvignon Blanc και Chardonnay. Απρόσµενη απόλαυση και έκπληξη είναι ότι φυτεύτηκαν και οινοποιήθηκαν κρασιά από τις ιταλικές ποικιλίες Sangiovese και το Refosco.
Αν όµως έπρεπε να προσωποποιηθεί το παραµύθι της Σταχτοπούτας σε µία και µόνη ποικιλία, αυτή θα ήταν µια λευκή. Μέχρι την ανάδειξή της δεν υπήρχε ούτε στα κιτάπια των κρητικών ονοµασιών προέλευσης, µετά έπεσε µέσα στη δεξαµενή µε την αστερόσκονη και αναδύθηκε ως µύθος... Ο λόγος περί του Βιδιανού: Λευκό, όµως συναρπαστικό, είναι εµού, αλλά ευτυχώς και πολλών, πάρα πολλών ακόµη, η νέα γευσιγνωστική εµµονή. Μεγάλη και ευρωπαϊκού διαµετρήµατος οξύτητα, υψηλή αλκοόλη, γλύκα και θέρµη µαζί µε µουσικότητα από φρούτα. Μούρλια! Αρωµατικά αντέχει το... ξύλο και σαγηνεύει µε την παλαίωση. Τέλος οι κουβέντες, φέρτε τα ποτήρια.


Πηγή: www.tovima.gr
Δημοσιεύτηκε στις 14/05/2012