Λήμματα

Βασίλης Παπαβασιλείου

 

ανακοίνωση. Η στήλη βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει τα πορίσματα των πολύμηνων ερευνών της σχετικά με τα αίτια που οδήγησαν στην οριστική αλλοίωση της ονομασίας του μηνός που διανύουμε και από Σεπτέμβριο τον κατέστησαν Σεμτέμβριο.

ενάρξεις. Ο τρέχων μήνας, τυπικά ο πρώτος του φθινοπώρου, είναι ο εναρκτήριος του εκκλησιαστικού και του σχολικού έτους. Το μεν πρώτο, μέχρι στιγμής, εισάγεται και εξελίσσεται πάντα ομαλά σύμφωνα με την απαρασάλευτη τάξη των εκκλησιαστικών θεσμίων. Βεβαίως, επειδή και οι κληρικοί άνθρωποι είναι και αυτοί, δεν ξέρουμε τι ήθελε προκύψει αν τους πλήξει η κρίση μέσω των περικοπών στα κοινά και τα ειδικά μισθολόγια. Ούτως ή άλλως το απευχόμαστε. Το σχολικό έτος, όμως, είναι μια άλλη υπόθεση. Εδώ το κλίμα συναρτάται με την έγκαιρη εκτύπωση και διανομή των βιβλίων, με τα όποια κενά σε διδακτικό προσωπικό αντιμετωπίζουν οι σχολικές μονάδες και, για να πάμε στην Ανώτατη Εκπαίδευση, με τον βαθμό ερεθισμού των πρυτανικών αρχών και τον δείκτη διεγέρσεως του φοιτητικού κινήματος ένεκα του (όποιου) τελευταίου νόμου και γενικώς μιας κεκτημένης επαναστατικής ταχύτητος - αφήστε ότι οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, ως δημόσιοι λειτουργοί, ανήκουν στα βεβαιωμένα θύματα της οικονομικής πολιτικής των τελευταίων χρόνων. Αρα πρόκειται για μια πολύ ευαίσθητη κατάσταση και μια ιδιαιτέρως εύθραυστη συνθήκη. Κι αυτό χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει.

ιδρύσεις. Ο Σεπτέμβριος, και πιο συγκεκριμένα η 3η του μηνός, έχει την τύχη (ή την ατυχία) να συνδέεται με δύο ιδρυτικές στιγμές της πολιτικής ιστορίας του τόπου. Με το Σύνταγμα που παραχώρησε ο Οθων (1843) και με την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ (1974) - τον ίδιο μήνα ιδρύθηκε, αν δεν απατώμαι, και η Νέα Δημοκρατία, αλλά, είτε μας αρέσει είτε όχι, το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου πασοκοποίησε προϊόντος του χρόνου ό,τι δεν ήταν ΠΑΣΟΚ κι έτσι κατέληξε να ισοδυναμεί με μετωνυμία της όλης Μεταπολίτευσης. Φέτος, στην ποδιά της 3ης Σεπτεμβρίου σφάχτηκαν εκκωφαντικά ένα ημίκομμα (ο υπό διαμόρφωση ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ) και ένα απόκομμα (το σημερινό ΠΑΣΟΚ) - υπάρχει κανείς που αμφιβάλλει ότι το τρέχον (και μη φθάνον) ΠΑΣΟΚ αποτελεί ελάχιστο κλάσμα του «όλου» ΠΑΣΟΚ που ευαγγελιζόταν μια ζωή ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο σημερινός πρόεδρός του; Αυτές οι συμπτώσεις δεν είναι απλή υπόθεση. Φορτίζουν την ατμόσφαιρα με μιαν ιδιαίτερη ένταση.

καταστροφές. Στις 7 Σεπτεμβρίου 1999 έγινε ο μεγάλος σεισμός της Πάρνηθας. Εμβληματική εικόνα του παραμένουν τα χαλάσματα της Ρικομέξ. Μιλάμε, δηλαδή, για το προϊόν συνεργίας μιας φυσικής δύναμης (Εγκέλαδος) με την ανθρώπινη αβελτηρία. Αυτό παραπέμπει αυτομάτως στην τρέχουσα πολιτικοοικονομική συγκυρία και τη φωτίζει με ένα έντονο αλληγορικό φως. Ρικομέξ είναι η ίδια η χώρα, η οποία κατέρρευσε συλλήβδην από το ρετιρέ ώς το ισόγειο. Στον ρόλο της ΕΜΑΚ (του θεσμικού διασώστη) εμφανίζεται η τρόικα. Οι μόνοι όρθιοι, δηλαδή, είναι ξένοι, οι οποίοι αναζητούν τους επιζώντες μεταξύ των καταπλακωμένων Ελλήνων ώστε να προβούν σε ανάσυρσή τους μέσα από τα ερείπια. Η όλη εικόνα, συμφωνώ, έχει κάτι το απεχθές.

κινητοποιήσεις. Θεσμός του Σεπτεμβρίου. Συνδέεται οργανικά με τη Θεσσαλονίκη και ειδικότερα με τα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθεσης. Καθώς το πολιτικό σκέλος της όλης τελετουργίας (υπόσχεση παροχών) στερείται αντικειμένου, αφού δεν υπάρχει πλέον τίποτα για μοιρασιά ενώ, αντίθετα, τα πάντα είναι υποψήφια για αφαίμαξη, προβάλλει τελικώς η φριχτή υποψία ότι ο μόνος λόγος ύπαρξης των εγκαινίων αλλά και της ίδιας της Εκθεσης είναι το ανεμπόδιστο ξεδίπλωμα των κινητοποιήσεων. Σε σημείο που λες ότι η ΔΕΘ δεν χρειάζεται να καταργηθεί αλλά να μετατραπεί σε ΔΕΚΘ - «Διεθνή Εκθεση Κινητοποιήσεων Θεσσαλονίκης». Μπορεί να έχει έτσι ένα λαμπρό μέλλον.

συμπεράσματα. Προκύπτουν αυτομάτως. Πόσα φορτία μπορεί να αντέξει ένας μήνας, ο οποίος μάλιστα, λόγω τρύγου, φέρει και τη ρετσινιά του οινόφλυγος; Δεχόμενος, λοιπόν, τέτοιες δομικές πιέσεις ο Σεπτέμβριος υπέστη συντριπτικό κάταγμα, το οποίο αποδεικνύεται μη ανατάξιμο. Στην αρχή νόμισαν όλοι ότι επρόκειτο για απλή εξάρθρωση. Είπαν ότι γρήγορα θα συνέλθει. Κανείς δεν υπολόγισε την ισχύ του γενεσιουργού παράγοντα του ατυχήματος, δηλαδή της ελληνικής ζωής και ιστορίας. Αποτέλεσμα: ένας ολόκληρος μήνας, ο γλυκύτατος Σεπτέμβριος, διεγράφη από το ελληνικό λεξιλόγιο και πέρασε στα κατάστιχα της εθνικής αναρθρίας ή δυσαρθρίας ως ο αδιανόητος Σεμτέμβριος. 

 

 

Πηγή: Τα Νέα

Δημοσιεύτηκε στις 08/09/2012