Κύπρος : Το φυσικό αέριο μέρος του διακοινοτικού διαλόγου. Ακόμη μια υποχώρηση στην Τουρκία

 

Του Στέφανου Κωνσταντινίδη*

Με την τελευταία δήλωσή του μετά τη σύσκεψη τoυ Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών την περασμένη Δευτέρα, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης προχώρησε σε ακόμη μια μοιραία υποχώρηση που ανατρέπει τις προηγούμενες αποφάσεις του, χωρίς η Τουρκία να έχει κάνει την παραμικρή υποχώρηση και χωρίς να έχει αλλάξει τίποτε στο θέμα της παραβίασης της κυπριακής ΑΟΖ. Ο υπουργός Εξωτερικών Γιαννάκης Κασουλίδης, ως άλλος Ταλλεϋράνδος, βγήκε και μας είπε πως ο Πρόεδρος, «γενναία φερόμενος», υιοθέτησε πρόταση του ειδικού αντιπροσώπου του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Εσπεν Μπαρθ Άϊντα. Πρόταση δηλαδή της Άγκυρας που μετέφερε στη Λευκωσία, και την οποία ασφαλώς θα επεξεργάστηκαν με την τουρκική πλευρά Άγγλοι και Αμερικανοί. Αποδέκτηκε δηλαδή ο Αναστασιάδης να τεθεί το θέμα του φσικού αερίου στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Μια ακόμη μοιραία υποχώρηση χωρίς κανένα αντάλλαγμα από τουρκικής πλευράς, με την Άγκυρα να μην αναγνωρίζει τη νομική οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και επομένως ούτε την ύπαρξη κυπριακής ΑΟΖ. Μικρή η παρηγοριά ότι το θέμα του αερίου θα συζητηθεί στο τελικό στάδιο των διαπραγματεύσεων μαζί με το εδαφικό. Πρώτα γιατί κανένας δεν μας εγγυάται ότι η Τουρκία δεν θα επανέλθει σε μερικούς μήνες για να ζητήσει κοινή διαχείριση, πολύ πριν από τη λύση. Κατά δεύτερο λόγο, το θέμα του φυσικού αερίου δεν αφορά την Άγκυρα αλλά τους Κυπρίους.

Και σε περίπτωση λύσης, η διαχείριση του θέματος αυτού θα ανήκει στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση, εξασφαλίζοντας έτσι τα συμφέροντα όλων των Κυπρίων. Επί της ουσίας ο Αναστασιάδης προετοιμάζει το έδαφος για να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αθετώντας όσα έλεγε όταν αποχώρησε από αυτές και χωρίς να έχει επιτύχει το παραμικρό. Οι λόγοι για τους οποίους αποχώρησε ισχύουν πάντα. Γιατί επομένως να επιστρέψει; Διότι απλώς υποχωρεί στις νουθεσίες και τις πιέσεις του αγγλοαμερικανικού παράγοντα. Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς τις δηλώσεις Άγγλων και Αμερικανών επισήμων για να αντιληφθεί του λόγου το αληθές. Αλλά και η νέα μοιραία υποχώρηση Αναστασιάδη, δεν πρόκειται να εξευμενίσει την Τουρκία, η οποία γνωρίζοντας την υποχωρητικότητα της Λευκωσίας, θα επανέλθει οσονούπω με  νέες αξιώσεις.

Η Άγκυρα πήρε και αυτή τη φορά ότι ήθελε και θα πάρει ακόμη περισσότερα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Διότι ο διάλογος ως τώρα διεξαγόταν, και θα συνεχίσει να διεξάγεται, στα θέματα της διακυβέρνησης, τα μόνα άλλωστε που περιλαμβάνονταν και στο περιβόητο Κοινό Ακοινωθέν, θέματα στα οποία η ελληνική πλευρά υποχρεώθηκε σε σημαντικές παραχωρήσεις και θα υποχρεωθεί ακόμη σε περισσότερες. Σ΄αυτά προστίθεται τώρα και το φυσικό αέριο. Είναι τα θέματα για τα οποία ενδιαφέρεται η τουρκική πλευρά. Τα θέματα για τα οποία ενδιαφέρεται η ελληνική πλευρά, όπως το εδαφικό, οι έποικοι και οι εγγυήσεις, ούτε στο Κοινό Ανακοινωθέν περιλαμβάνονται, ούτε και έχουν συζητηθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Όλα αυτά θα συζητηθούν, λέει, στο τέλος του διαλόγου, όταν δηλαδή οι Τούρκοι θα έχουν πάρει όλα όσα θέλουν στα θέματα που τους ενδιαφέρουν. Και τότε θα επιπέσουν οι «στρατηγικοί εταίροι» του Αναστασιάδη, οι Αγγλοαμερικανοί, ο ίδιος κατά πάσαν πιθανότητα θα μας μιλήσει για άλλη μια φορά για το πιστόλι που του έβαλαν στον κρόταφο, και θα αποδεχθεί τη λύση εκείνη που θα διαλύει την Κυπριακή Δημοκρατία και θα εγκαθιδρύει δύο κρατίδια με μια υβριδική συνομοσπονδιακή σύνδεση. Η δε Κύπρος θα μετατραπεί σε προτεκτοράτο της Άγκυρας υπό την υψηλή επίβλεψη των Αγγλοαμερικανών και λοιπών νατοϊκών εταίρων.  Θα μετατραπεί σε πειραματόζωο της νέας τάξης.

Ο δρόμος που έχει επιλέξει από την αρχή ο σημερινός Πρόεδρος, είναι ο ίδιος που είχε επιλέξει και το 2004, ως φανατικός υποστηρικτής του σχεδίου Ανάν. Υπήρξαν βέβαια και οι αφελείς που κάποια στιγμή πίστεψαν στις πατριωτικές του κορώνες. Τώρα η αυλαία έχει πέσει. Το ΑΚΕΛ φαίνεται ότι θα στηρίξει τη λύση Αναστασιάδη έστω κι αν αυτή θα είναι αγγλοαμερικανικών και νατοϊκών προδιαγραφών. Ελπίδα παραμένει πως όπως και το 2004, οι αριστερές λαϊκές μάζες δεν θα ακολουθήσουν τις επιλογές της ακελικής νομενκλατούρας. Τα υπόλοιπα κόμματα που αντιτίθενται σε αυτή τη λύση, δεν έχουν καταφέρει να συμπήξουν ένα κοινό μέτωπο και το καθένα ασχολείται με τη δική του μικροκομματική πολιτική. Θα υπερβούν κάποια στιγμή τις μικροφιλοδοξίες τους μπροστά στον κίνδυνο εξαφάνισης του τόπου; Ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος που κάποτε το έπαιζε Παπαφλέσας, σήμερα είναι στενός σύμμαχος του Αναστασιάδη. Για την Αθήνα η Κύπρος είναι πάντα πολύ μακριά. Αλλά καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν θα αποφύγει την νέμεση της εγκατάλειψης της Κύπρου. Να θυμούνται όλοι πως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν τόλμησε ποτέ να πατήσει το πόδι του στην Κύπρο μετά την Ζυρίχη. Και ο ελληνικός λαός δεν εγκατέλειψε ποτέ την Κύπρο.

Τί μένει λοιπόν στον κυπριακό λαό κάτω από αυτές τις συνθήκες; Τίποτε άλλο εκτός από τον δικό του αγώνα επιβίωσης. Όπως και το 2004, ασφαλώς όμως κάτω από πολύ πιο δύσκολες συνθήκες, θα πρέπει ο λαός να αντιτάξει ένα ηχηρό ΟΧΙ στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στη δουλοπαροικοποίηση του ίδιου. Διότι το μόνο όπλο άμυνας του είναι η νομιμότητα του κυπριακού κράτους. Από το 1964, Άγγλοι, Αμερικανοί και ΝΑΤΟ, αγωνίζονται να καταλύσουν αυτή τη νομιμότητα και να παλαιστινοποιήσουν τους Κυπρίους. Θα πρέπει να προβληματίσει τον κυπριακό λαό, η απεγνωσμένη επιμονή των Παλαιστινίων τον τελευταίο καιρό, να πετύχουν την διεθνή αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους. Οι Κύπριοι που διαθέτουν ένα νόμιμο και διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος,  θα το απεμπολήσουν;  Θα απεμπολήσουν την μοναδική  ασπίδα προστασίας τους; Με τη δική τους υπογραφή;

Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης είναι καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Κεμπέκ του Καναδά και επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης.

* .E-mail   stephanos.constantinides@gmail.com