Ποίηση - Πέθανε ο Γιάννης Κοντός (1943-2015)

«Αν χάσουμε τη γλώσσα μας, χάνουμε την εθνικότητά μας. Η γλώσσα είναι η κορωνίδα του ελληνικού βίου» είχε δηλώσει...

 

 

Νόρα Ράλλη

 

«Δεν με χωράει το σώμα μου. Θέλω να επεκταθώ, να φύγω.
Ανοίγω τη βρύση. Τρέχει το νερό.
Τρέχει η νύχτα. Σκύβω να πιω, να ξεχάσω.
Κτυπάω πάνω στο πεθαμένο μου πρόσωπο.
Ανάβει μια φωνή. Φωνή της σιωπής.
Η ροή της μνήμης με τινάζει πίσω στο κορμί σου.
Τώρα που γράφω, το φεγγάρι χάνεται στα σκέλια
σου και το χορτάρι ψηλώνει άγριο, κόκκινο, σαν
φωτιά. Όλα τ' άλλα τυλιγμένα σε υαλοβάμβακα.
Μόνο τα μαλλιά σου τρίζουν και μεγαλώνουν,
αγνοώντας τα πολιτικά συστήματα και την τριγωνομετρία»


 
Πολύ φίλος με τις εκδόσεις Κέδρος, με τη Νανά Καλλιανέση δηλαδή, είχε εκδώσει εκεί τα περισσότερα βιβλία του. Εκεί τον γνώρισαν και πολλοί φίλοι του. Τελευταίο του πόνημα, μόλις πέρυσι, τα «Μυστικά τοπία» (εκδόσεις Τόπος), με κείμενα για πρόσωπα, για τη ζωγραφική, για το θέατρο, για βιβλία που γράφηκαν την τελευταία δεκαετία. Ουσιαστικά μία συνέχεια και συμπλήρωμα της ποιήσεώς του.
Ήταν πολύ νέος στα 71 του ο Γιάννης Κοντός. Με τα φουλάρια του και τα φοβερά κασκόλ του, δήλωνε ότι γεννήθηκε όταν δημοσιεύτηκε το πρώτο του ποίημα, το 1965.

Αν χάνουμε τους ποιητές μας, δεν χάνουμε άραγε τη γλώσσα μας;
Στους οικείους και τους φίλους του, τα θερμά μας συλλυπητήρια.
Λίγα λόγια για τη ζωή του
Ο Γιάννης Κοντός γεννήθηκε στο Αίγιο το 1943. Σπούδασε οικονομικά και εργάστηκε ως ασφαλιστής. Μεταξύ του 1971 και του 1976 διατήρησε, μαζί με τον Θανάση Νιάρχο, το βιβλιοπωλείο «Ηνίοχος», σημείο συνάντησης λογοτεχνών και διανοούμενων κατά τα τελευταία χρόνια της δικτατορίας.
Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε με ποίηση το 1965, και με το πρώτο του βιβλίο, το 1970. Έχει εκδώσει δεκαπέντε ποιητικά βιβλία, δύο βιβλία με πεζά κείμενα («Τα ευγενή μέταλλα», τ. 1 και 2), και τρία βιβλία για παιδιά.
Ποιήματα και κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες. Το 1973 πήρε τη χορηγία του Ιδρύματος Ford. Επί σειρά ετών ήταν συνεργάτης του ραδιοφώνου καθώς και των εκδόσεων «Κέδρος». Έχει κατά διαστήματα συνεργαστεί με περιοδικά της Ελλάδας και του εξωτερικού καθώς και με το «Το Βήμα της Κυριακής».
Το 1980 κυκλοφόρησε δίσκος με μελοποιημένα ποιήματά του από τον συνθέτη Νίκο Καλλίτση, με τον τίτλο «Απόπειρα». Έχει γράψει κείμενα για σύγχρονους Έλληνες ζωγράφους. Τον Απρίλιο του 1992 εκδόθηκε επιλογή ποιημάτων του με τίτλο «Όταν πάνω από την πόλη ακούγεται ένα τύμπανο», σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, εικονογραφημένη από τον ζωγράφο Δημήτρη Μυταρά. Το ενδέκατο βιβλίο του, «Πρόκες στα σύννεφα», 1999, είναι μια ανθολόγηση όλων των ποιητικών του βιβλίων, που έκανε ο ζωγράφος Γιάννης Ψυχοπαίδης, την οποία συμπλήρωσε με 20 χαρακτικά.
Το 1998 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική συλλογή «Ο αθλητής του τίποτα». Το 2009 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του ποιητικού του έργου.


Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών
Δημοσιεύτηκε στις 21/01/2015