Κύπρος - Δεν πρέπει να περιμένουμε από την πολιτική τάξη να αφουγκρασθεί το συμφέρον της κοινωνίας, πρέπει να αξιώσουμε τη συμμετοχή της βούλησής μας στην πολιτική διαδικασία

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Λάζαρος Μαύρος

 

Από τον Κρέοντα στους Ολιγάρχες

Δ Υ Ο ΣΤΙΧΟΥΣ από την «Αντιγόνη» του Σοφοκλέους, εκεί που ο ερωτευμένος με την καταδικασμένη κοπέλα του, ο Αίμων («έρως ανίκατε μάχαν») ματαίως προσπαθούσε να μεταπείσει τον ακόρεστης Εξουσίας αδίστακτο πατέρα του τον Κρέοντα, δανείζεται σήμερα η στήλη. Κι ένα σημαντικό απόσπασμα, δείγμα της Επανάστασης των Εννοιών που εισηγείται, με το βιβλίο του «Οι Ολιγάρχες» (εκδ. Πατάκη), ο καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης:

Α Ι Μ Ω Ν : «Αλλ’ άνδρα, κει τις η σοφός, το μανθάνειν πόλλ’ αισχρόν ουδέν και το μη τείνειν άγαν = Ο άνθρωπος, ακόμη και σοφός, ντροπή δεν είναι να μαθαίνει πολλά και το σχοινί να μην τεντώνει» (704-5)…


Κ Ο Ν Τ Ο Γ Ι Ω Ρ Γ Η Σ : «Δεν πρέπει να περιμένουμε από την πολιτική τάξη να αφουγκρασθεί το συμφέρον της κοινωνίας. Είναι πεισματικά αγκιστρωμένη στις ιδιοτέλειές της και στη λογική του παλαιού καθεστώτος, ενώ έχει πια γίνει ιδεολογικά και πολιτικά όμηρος, για να μην πω θεραπαινίδα του συμφέροντος των αγορών. Επιπλέον, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η αποκοπή της πολιτικής τάξης από την κοινωνία δεν οφείλεται σε κάποιους κακούς ανθρώπους που παρεισέφρησαν στην πολιτική τάξη. Θεμελιώδης πρωταίτιος της εξέλιξης αυτής είναι το πολιτικό σύστημα, το οποίο, εγκιβωτίζοντας την κοινωνία στην ιδιωτική σφαίρα, της απαγορεύει να συγκροτηθεί με όρους θεσμημένης συλλογικότητας και να αντιτάξει στην πολιτική εξουσία τη βούλησή της.
Πρέπει, επομένως, πρώτον, να βρούμε έναν εναλλακτικό τρόπο να δράσουμε για να γίνουμε αποτελεσματικοί, αφού οι συνηθισμένοι τρόποι (π.χ. απεργίες, πορείες, διαμαρτυρίες) δεν επαρκούν πια. Και δεύτερον, να επεξεργασθούμε νέες ιδέες για τη σχέση μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής, για ένα νέο πολιτικό πρόταγμα, που θα εστιάζει το ενδιαφέρον του όχι τόσο στις πολιτικές αλλά στο πολιτικό σύστημα, που θα επιβάλλει τη συνεκτίμηση της κοινωνικής βούλησης στη διαμόρφωση των πολιτικών του. Αντί να διαδηλώνουμε για να πιέσουμε την πολιτική εξουσία να πράξει κατά το συμφέρον μας, να αξιώσουμε τη συμμετοχή της βούλησής μας στην πολιτική διαδικασία.
Με άλλα λόγια, εάν θέλουμε να αναγκάσουμε, ως κοινωνία των πολιτών, τους νομείς της εξουσίας να διαλέγονται όχι μόνο με τους συντελεστές της αγοράς αλλά και με την κοινωνία και, μάλιστα, εάν η κοινωνία θέλει να μη συμβαίνει αυτό συγκυριακά, αλλά μόνιμα, μια επιλογή έχει: Να αποτινάξει τις βεβαιότητές της, αυτές που ενστάλαξαν στα αφτιά της οι ποικίλοι όσοι καθοδηγητές της, να πραγματοποιήσει κυριολεκτικά μια επανάσταση. Επανάσταση των εννοιών, ώστε να αποκτήσει επίγνωση του αυστηρά ολιγαρχικού χαρακτήρα του κρατούντος συστήματος και να αξιώσει τη μετάβαση στην αντιπροσωπευτική πολιτεία» (σ.70-71)…

Ω Σ ΣΥΜΒΟΛΗ στους προβληματισμούς, για το κυριαρχούμενο απ’ την Ολιγαρχική Κομματική Ηγετοκρατία, πολίτευμα της αθλίας ημών ρεππάπλικ. Καλό διάβασμα, καλό νέο έτος και καλή λευτεριά…

ΕΡΩΤΗΣΗ
Εάν, τελευταία μέρα του έτους, όπως οι ευσυνείδητοι... λογιστές, συμπληρώσουμε τους λογαριασμούς των «κερδο-ζημιών» που προστέθηκαν κατά τη διάρκεια του 2014 στο κεφάλαιο της Εθνικής Ισχύος του Ελληνισμού και καταγράψουμε τα «μεταφερόμενα υπόλοιπα» στα καινούργια δεφτέρια του 2015, πόσοι άραγε συνειδητοποιούμε τη συλλογική μας ανεπάρκεια - αναποτελεσματικότητα και τον επιβαρυνθέντα όγκο των ανεκπλήρωτων, του «εμείς», καθηκόντων;
Λάζ. Μαύρος



Πηγή: Η Σημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 31/12/2014