Κυβερνούν οι ξένοι ανθύπατοι

Επίτροποι και κηδεμόνες

Tου Σταύρου Λυγερού Το ανεπίσημο σχέδιο για επιβολή στην Ελλάδα ενός Ευρωπαίου επιτρόπου, ο οποίος θα είχε και επισήμως την εξουσία να αποφασίζει για τα δημόσια οικονομικά, μπορεί να ξαναμπήκε στο ράφι, αλλά το μόνο που απεφεύχθη είναι η θεσμοθέτηση του άτυπου καθεστώτος κηδεμονίας που ήδη υπάρχει. Με άλλα λόγια, το παλιό ερώτημα ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο έχει απαντηθεί στην πράξη. Αυτόν τον τόπο τον κυβερνάει εμμέσως πλην σαφώς η τρόικα. Τυπικά, βεβαίως, η Ελλάδα δεν έχει πάψει να είναι ένα κυρίαρχο κράτος. Ουσιαστικά, όμως, τόσο η κυβέρνηση όσο και το Κοινοβούλιο έχουν χάσει τη δημοκρατική εξουσία τους να αποφασίζουν για την πορεία της χώρας στο ευρύτερο οικονομικό-κοινωνικό επίπεδο. Το αποδεικνύει το γεγονός ότι όποτε προέκυψε διαφωνία μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας επικράτησε η γραμμή της τρόικας. Οπως η κυβέρνηση Παπανδρέου, έτσι και η κυβέρνηση Παπαδήμου ουσιαστικά δεν κυβερνάει. Εχει μετατραπεί σε μηχανισμό εφαρμογής των πολιτικών που υπαγορεύουν το ευρωπαϊκό ιερατείο και το ΔΝΤ. Με δισταγμούς, καθυστερήσεις και παλινδρομήσεις, τελικώς εκτελεί τις εντολές τους. Ολο το προηγούμενο διάστημα, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν νομοθετούσαν με ελεύθερη βούληση. Οι ίδιοι ομολογούσαν ότι νομοθετούσαν εκβιαζόμενοι ότι εάν καταψηφίσουν θα χρεοκοπήσει η χώρα. Ορισμένοι Ελληνες έχουν φθάσει στο σημείο να υποστηρίζουν ότι ο διορισμός ενός Ευρωπαίου επιτρόπου θα ήταν μια λύση, με την έννοια ότι αυτός θα μπορούσε να κάνει ό,τι δεν θέλει και δεν μπορεί να κάνει το αυτιστικό και ανίκανο πολιτικό σύστημα για την ανάταξη του κράτους και της οικονομίας. Τους διαφεύγει ότι οι εξωτερικές παρεμβάσεις δεν διαμορφώνουν όρους για βιώσιμες λύσεις. Κυρίως, όμως, τους διαφεύγει ότι απέναντί μας δεν έχουμε τυπικούς δανειστές, οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο να πάρουν πίσω τα χρήματά τους, ούτε εταίρους, οι οποίοι προσπαθούν να βάλουν τάξη και να ξαναστήσουν την Ελλάδα στα πόδια της. Το ευρωπαϊκό ιερατείο και το ΔΝΤ αντιλαμβάνονται την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας με όρους βίαιης απαξίωσης. Με τη μαζική εκποίηση δημοσίων επιχειρήσεων και ακινήτων και με τη συρρίκνωση του κόστους εργασίας προσπαθούν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε χώρα φθηνών ευκαιριών για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Αυτή είναι η αλήθεια πίσω από τη ρητορική τους για την ανταγωνιστικότητα. Δεν πρόκειται για δικό μας ισχυρισμό. Η τρόικα είχε εξαρχής δηλώσει ότι επεδίωκε την εσωτερική υποτίμηση. Εσωτερική υποτίμηση, όμως, δεν επιτυγχάνεται χωρίς ύφεση. Στην πραγματικότητα, εφαρμόζεται η γνωστή συνταγή του ΔΝΤ για την αναμόρφωση των υπερχρεωμένων κρατών μέσω της θεραπείας-σοκ. Η εφαρμογή αυτής της θεραπείας-σοκ έχει βυθίσει την ελληνική οικονομία στον φαύλο κύκλο της ύφεσης με αποτέλεσμα να πολλαπλασιάζονται τα οικονομικά και κοινωνικά ερείπια. Το γεγονός ότι παρ’ όλα αυτά η τρόικα επιμένει στην ίδια πολιτική θα έπρεπε να προβληματίσει όσους επιμένουν να τη βλέπουν σαν λύση.