Ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα;

Τραγέλαφος στη Νομική Του Κωστα Ιορδανιδη Μάταια αναζητεί κανείς μία λογική προσέγγιση στον παραλογισμό που βρίσκεται σε εξέλιξη στο κτίριο της Νομικής Σχολής των Αθηνών. Δύο οργανώσεις ακτιβιστών της Αριστεράς διατύπωσαν αίτημα προς την Κοσμητεία της Σχολής να επιτρέψει την εγκατάσταση περίπου τριακοσίων μεταναστών. Συνήλθε το αρμόδιο όργανο της Κοσμητείας και ομοφώνως απέρριψε το αίτημα. Η απόφαση της Κοσμητείας εκ των πραγμάτων καθιστούσε παράνομη κάθε απόπειρα εγκαταστάσεως μεταναστών στο κτίριο. Μη διαθέτοντας ίδια σώματα ασφαλείας, ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, κατά δημόσια δήλωσή του, επικοινώνησε με το γραφείο του καθ’ ύλην αρμοδίου υπουργού, εξέθεσε το πρόβλημα και μεταξύ άλλων πρότεινε τη φύλαξη του κτιρίου από αστυνομικές δυνάμεις. Η Αστυνομία διατείνεται ότι δεν διατυπώθηκε σχετικό αίτημα από τον Πρύτανη. Ας αφήσουμε τον επικεφαλής του ανωτάτου πνευματικού ιδρύματος της χώρας να διαπληκτίζεται με την ηγεσία της δημοσίας τάξεως και εσωτερικής ασφαλείας της χώρας, διά το αληθές των λόγων τους. Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση θεώρησε πως δεν όφειλε να δράσει προληπτικά, μετέθεσε το πρόβλημα στο ζήτημα του «ασύλου» και στην ευθύνη των πανεπιστημιακών αρχών, ενώ ο Πρύτανης πρότεινε σύσκεψη με τη συμμετοχή αρμοδίων υπουργών και της ηγεσίας της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, προκειμένου να συζητηθεί η μεταναστευτική πολιτική της χώρας. Τραγέλαφος αντάξιος όσων τον προκάλεσαν. Προφανώς η κυβέρνηση δεν ήθελε να ενεργήσει με τρόπο προληπτικό, διότι θα αναγκαζόταν να συγκρουσθεί με ακτιβιστές και μετανάστες, επιδεικνύοντας «αντιπροοδευτική» συμπεριφορά. Είναι επίσης προφανές ότι ο Πρύτανης δεν θέλει να καλέσει την αστυνομία για να εκβάλει τους μετανάστες που παρανόμως εισήλθαν στο κτίριο της Νομικής, διότι φοβάται ευρύτερη φοιτητική αναστάτωση. Το αποτέλεσμα είναι η εικόνα μιας χώρας που δεν κυβερνάται, με αδρανή τον κρατικό μηχανισμό. Η ελληνική κυβέρνηση απεδείχθη ότι μπορεί να λειτουργεί μόνον υπό το καθεστώς εντολών τρίτων. Εάν το θέμα της μεταναστεύσεως αποτελούσε μέρος του Μνημονίου της τρόικας, θα βρισκόταν μία λύση, στρεβλή βεβαίως, πλην όμως «λύση». Αλλά η Παιδεία και η Μετανάστευση εξακολουθούν να υπάγονται μέχρις ενός σημείου στη διαχείριση της κυβερνήσεως του κ. Παπανδρέου.