Η κυβέρνηση, ακολουθώντας μια καταστροφική πολιτική κατευνασμού των αγορών, αναμένει μοιραία να την καλέσουν να συμμορφωθεί με τον οδικό χάρτη της «ελεγχόμενης χρεοκοπίας»

Οδικός χάρτης χρεοκοπίας

ΤΑΚΗΣ ΚΑΤΣΙΜΑΡΔΟΣ

Επειδή μέσα στη δίνη της κρίσης η μνήμη δεν «χωρά» όλο το πλήθος των γεγονότων, ας υπενθυμίσουμε μερικά ουσιώδη: Πέρυσι, τέτοιον καιρό, η ελληνική κυβέρνηση διέψευδε κατηγορηματικά ότι ήταν αναγκαίο να ζητήσει δάνεια από την Ευρώπη.

Σε δεύτερη φάση αρνούνταν την προσφυγή στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, ο οποίος στο μεταξύ είχε συσταθεί.
Σε μια τρίτη, διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους ο πρωθυπουργός και οι επιτελείς του για ανάμειξη του ΔΝΤ.
Σε τέταρτη, δεν διαπραγματεύονταν την «κατοχή» της ελληνικής οικονομίας από την τρόικα, η οποία είχε ήδη συγκροτηθεί.
Σε προτελευταία, δεν συζητούσε επιμήκυνση του νέου δανείου και «κούρεμα» των ληστρικών επιτοκίων.
Κάθε φορά, τώρα, που γινόταν ό,τι ακριβώς προηγουμένως απορριπτόταν, η κυβέρνηση το παρουσίαζε ως νίκη και αποφυγή της χρεοκοπίας. Αν και η τελευταία έπαιρνε σάρκα και οστά. Σήμερα, εξοβελίζει καθετί που χαρακτηρίζεται ως αναδιάρθρωση του χρέους.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι η τελευταία άρνηση προαναγγέλλει ακριβώς την αναδιάρθρωση. Ούτε ότι απαγορεύεται το ψεύδος για το καλό των διαπραγματεύσεων και της χώρας. Μακάρι να συνέβαινε αυτό! Το ζήτημα είναι ότι κατά τις περιόδους, που μεσολαβούν από τις κατηγορηματικές διαψεύσεις, έως τη διάψευση των διαψεύσεων:
Επιδεινώνεται, με ραγδαίους ρυθμούς, η κατάσταση. Οι παρατάσεις δεν είναι κερδισμένος αλλά χαμένος χρόνος.
Επιβάλλονται όροι και η κυβέρνηση απλώς προσυπογράφει και καλείται να τους εκπληρώσει.
Ελληνικό σχέδιο στον ορίζοντα δεν υπάρχει. Τα μοναδικά όπλα της για μια εθνική αντίσταση, όπως είναι η απειλή για στάση πληρωμών, έχουν εξαφανιστεί από το τραπέζι. Εν τω μεταξύ, στο τέλος κάθε περιόδου το «όπλο» χάνει την αξία του, καθώς τα μέτρα που παίρνονται προορίζονται, κυρίως, να εξουδετερώσουν τις δραματικές επιπτώσεις στην Ευρωζώνη -κι όχι μόνο- από την απειλή χρήσης του.
Δυστυχώς, φαίνεται ότι και στην αναδιάρθρωση η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η κυβέρνηση, ακολουθώντας μια καταστροφική πολιτική κατευνασμού των αγορών, αναμένει μοιραία να την καλέσουν να συμμορφωθεί με τον οδικό χάρτη της «ελεγχόμενης χρεοκοπίας». Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε σήμερα. Στο έλεος των νεοφιλελεύθερων ηγετών της Ευρωζώνης. Περιμένοντας αποφάσεις, οι οποίες ενδέχεται να μας κάνουν να νοσταλγήσουμε το μνημόνιο...