Η γυναίκα του Λωτ
Τι κάνουν οι άνθρωποι όταν ο βίος τους γίνεται αβίωτος στον τόπο τους, λόγω πολέμων, λιμών και δραματικών συνθηκών εν γένει;
Μεταναστεύουν. Αυτό κάνουν. Από καταβολής κόσμου... Η συντεταγμένη μετανάστευση ευνοήθηκε από την ανάγκη φτηνού εργατικού δυναμικού που είχαν οι χώρες υποδοχής. Αλλά άρχισε να αποτελεί πρόβλημα γι' αυτές, όταν η μαζική ανέλεγκτη μετακίνηση απελπισμένων πληθυσμών πήρε διαστάσεις εισβολής... Οι μεγάλες χώρες, αρκετές από τις οποίες ευθύνονται για την κατάσταση που δημιούργησαν με τις επεμβάσεις τους στις χώρες των μεταναστών, άρχισαν να οχυρώνονται. Με θεσμικά και άλλα τείχη... Ομως μερικές από αυτές, όπως η Ελλάδα -με ελάχιστη ή μηδενική συμμετοχή σε αγριότητες εναντίον φτωχών χωρών -κατελήφθησαν εξαπίνης: εύκολη «πύλη» λόγω γεωγραφικής θέσης και διαμόρφωσης, ασύντακτη ως πολιτεία, αβέλτερη και χύμα, είδε να κατακλύζεται σε χρόνο ρεκόρ από εκατομμύρια απελπισμένους. Και τότε έμεινε στήλη άλατος, σαν τη γυναίκα του Λωτ: δίχως καμμιά μεταναστευτική πολιτική, το μεν εγκλώβιζε ακόμη και όσους μετανάστες ήθελαν απλώς να περάσουν από τα εδάφη της και να φύγουν για άλλες χώρες, το δε έβλεπε αμήχανη να δημιουργείται το αδιαχώρητο, με τραγικές συνέπειες τόσο για τους μετανάστες όσο και για τους ιθαγενείς... Το αδιέξοδο, τη συνδρομή της υποκριτικής Ενωσης, είναι φανερό. Και τα αναπόφευκτα ερωτήματα είναι: Υπάρχει πρόβλημα με την ανέλεγκτη εισδοχή; Πόσους μετανάστες χωράει αυτός ο τόπος, υποχρεωμένος -ηθικά, πολιτικά και θεσμικά- να τους εξασφαλίζει ανθρώπινες συνθήκες ζωής; Οσοι παρακάμπτουν ή απορρίπτουν τα καίρια αυτά ερωτήματα -χειρότερα: όσοι θεωρούν ότι αυτά έχουν συντηρητική ή ακροδεξιά αφετηρία- προσφέρουν κακές υπηρεσίες. Και στους μετανάστες και στη χειμαζόμενη ελληνική κοινωνία... 
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire