Ο κ. Παπαδόπουλος, διαχειριζόμενος εκείνη την κρίση, είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι για να ασφαλισθεί η χώρα στο μέλλον και να στηρίξει την ανεμπόδιστη συμμετοχή της στην τότε συγκροτούμενη ευρωζώνη, θα έπρεπε να διαμορφώσει σταθερά δημιονομικά πεδία. Πίστευε ακράδαντα ότι αν η δημοσιονομική διαχείριση δεν αποκτούσε σταθερές βάσεις ελέγχου των δαπανών και παρακολούθησης των εσόδων, η χώρα θα βρίσκονταν αργά ή γρήγορα αντιμέτωπη με πρωτοφανή αδιέξοδα. Ο τότε υπουργός Οικονομικών έκανε πολλές προσπάθειες να πείσει τον πρωθυπουργό για την αναγκαιότητα υπεράσπισης της συγκεκριμένης επιλογής.
Παρέδωσε μάλιστα στον κ. Σημίτη σχετική έκθεση, η οποία ουδέποτε είδε το φως της δημιοσιότητας. Ο τότε πρωθυπουργός, παρ' ότι αναγνώριζε την ανάγκη διαμόρφωσης σταθερών δημοσιονομικών πεδίων, υπέκυψε στις εκλογικές απαιτήσεις εκείνης της περιόδου και υποεκτίμησε τις προειδοποιήσεις του κ. Παπαδόπουλου. Έκρινε ότι θα είχε ευκαιρίες μονιμότερου ελέγχου των δημοσίων οικονομικών και απέφυγε να υιοθετήσει κατά τρόπο καθαρό τις πεποιθήσεις του κ. Παπαδόπουλου. Πράγμα που ευλόγως αποθάρρυνε τον τότε υπουργό Οικονομικών, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου το υπουργείο Οικονομικών και να διεκδικήσει τη μετοίκησή του στο υπουργείο Εσωτερικών, όπου αφιερώθηκε στη διοικητική μεταρύθμιση του Καποδίστρια.
Πολλοί θα διερωτηθούν προς τι αυτή η ιστορική διαδρομή; Για τον
απλούστατο λόγο επειδή τις τελευταίες ημέρες στο υπουργείο Οικονομικών,
στις δαπραγματεύσεις με την τρόικα, έρχεται και επανέρχεται η συζήτηση
στους προϋπολογισμούς του 1995 και 1996, οι οποίοι ανακαλώνται στη μνήμη
ως υποδείγματα δημοσιονομικής σταθερότητας και εξυγίανσης. Με την
υπόμνηση πάντα ότι ήταν αποτέλεσμα επιλογών και δράσης Ελλήνων
πολιτικών, χωρίς τρόικες και εμπειρογνώμονες, απλώς με επίγνωση των
συνθηκών και αίσθηση πατριωτικού καθήκοντος.
Πηγή: www.tovima.gr
Δημοσιεύτηκε στις 19/09/2012
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire