Του Χριστόδουλου Κ. Γιαλλουρίδη*
Η Πολυδιαφημισμένη «Αραβική Άνοιξη» αποκαλύπτεται σήμερα με τον
πιο βίαιο και απάνθρωπο τρόπο ως αληθινά βαρύς Χειμώνας, όχι μόνο για
τη Μέση Ανατολή, αλλά και για τις Δυτικές κυβερνήσεις με επικεφαλής τις
ΗΠΑ, που στήριξαν επιπόλαια και ανεύθυνα τις ανατροπές των σταθερών,
αυταρχικών καθεστώτων της μετααποικιακής αραβικής περιόδου. Φαντάστηκαν
τη δημοκρατία ως υπόθεση πασπαρτού που μπορεί να ταιριάξει παντού, που
μπορεί να δώσει λύση σε πάσαν νόσον και πάσαν αδικίαν!
Η ανατροπή των καθεστώτων της Μέσης Ανατολής μάς θυμίζει την εξίσου επιπόλαιη διακήρυξη των Φουκουγιάμα, Μπρεζίσκυ και λοιπών ιεραποστόλων της δημοκρατικής παγκοσμιοποίησης, όπου οδήγησαν το Σοβιετικό σύστημα σταθερότητας στην παγκόσμια αστάθεια, της οποίας τις επιπτώσεις βιώνουμε μέχρι σήμερα. Είναι γνωστό, όπως πολύ καλά γνωρίζουν και πρωτοετείς φοιτητές πολιτικής επιστήμης, πως πολιτικά συστήματα και κρατικές δομές δεν αντιγράφονται, δεν εμφυτεύονται και δεν μπορούν να επιβληθούν βιαίως. Αυτό που λέμε κρατική δομή και πολιτικό σύστημα πρέπει να συμφιλιώνεται με τις παραδόσεις, την κουλτούρα και το σύστημα αξιών κάθε λαού και κάθε κοινωνίας. Τώρα οδηγούν τον Αραβικό κόσμο σε μια διαρκή αστάθεια αλληλοσπαραγμού και εμφυλίων πολέμων χωρίς να προοιωνίζεται η πραγμάτωση ούτε της Δημοκρατίας ως κράτος δικαίου, ούτε η ανάπτυξη και η πρόοδος. Οι φρικαλεότητες των οποίων τις προηγούμενες ημέρες γίναμε ακούσια μάρτυρες στη Λιβύη και στην Αίγυπτο, όπως και η καταστροφή που επέρχεται στη Συρία από τον εμφύλιο, αποτελούν προϊόν της απόλυτης, ανεύθυνης αντίληψης δυτικών αναλυτών πως ο κόσμος είναι ενιαίος ως προς την εφαρμογή και υλοποίηση καθεστώτων δυτικής και φιλελεύθερης έμπνευσης. Η δημοκρατία και το κράτος δικαίου είναι προϊόν μιας μακράς πορείας του δυτικού πολιτισμού των τελευταίων 300 χρόνων, είναι επίτευγμα του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και δεν μπορεί να μεταφυτευθεί ωσάν να πρόκειται για φυτό που μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιοδήποτε έδαφος. Θα έπρεπε να ξέρουν πως ο πολιτισμός, η ιστορία, οι παραδόσεις έχουν πολύ μεγάλη σημασία για να μπορέσει να γεννηθεί, να ζυμωθεί και να αναπτυχθεί το δημοκρατικό πολιτεύμα. Η Δημοκρατία ως εξαιρετικά ευάλωτο και σύνθετο πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει παντού, δεν ταιριάζει σε οποιεσδήποτε συνθήκες πολιτικές, πολιτισμικές, κοινωνικές και θρησκευτικές. Πρέπει να το γνωρίζουν όσοι την επαγγέλλονται ή την ευαγγελίζονται ως το φάρμακο για όλες τις ασθένειες του κόσμου.
Ο κόσμος εισέρχεται σε μια αδιάλειπτη πορεία σύγκρουσης και εν πολλοίς τυφλής αντιπαράθεσης.
Πολλά πράγματα δεν μπορούν προβλεφθούν πλέον από την πολιτική. Εξελίξεις λαμβάνουν χώρα με αφορμή γεγονότα απολύτως τυχαία, τα οποία κινητοποιούν τις μάζες, η παγκοσμιοποίηση και το διαδίκτυο ευνοεί την οριζόντια κινητοποίηση παντού και ο θρηκευτικός φανατισμός που εν προκειμένω τροφοδοτείται στο Ισλάμ μετατρέπεται σε ασύλληπτα δολοφονική δύναμη που μπορεί να συντρίψει καθεστώτα, να οδηγήσει σε πτώση ηγέτες και να μετατρέψει τη χώρα σε μια κόλαση.
Ο κόσμος είναι σαφώς, και σήμερα όπως και στο παρελθόν, απολύτως ακυβέρνητος. Εκείνο που πρέπει να κοιτάξουμε τώρα είναι να προσέξουμε τις νησίδες πολιτικής σταθερότητας, όπου υπάρχουν, να αναπτυχθούν δίκτυα συνεργασίας μεταξύ τους στο επίπεδο διακρατικών και υπερκρατικών δομών, και να εκπονηθούν σενάρια αντιμετώπισης δυσάρεστων εξελίξεων που προοιωνίζουν περαιτέρω ανατροπές στην ενεργειακή καρδιά του κόσμου, όπως είναι η Μέση Ανατολή, ώστε η πρόβλεψη να μπορέσει να αντιμετωπίσει και να προλάβει ενδεχομένως τα όποια δυσάρεστα, δύσκολα και κυρίως συγκρουσιακά φαινόμενα που επέρχονται.
*Ο Χριστόδουλος Κ. Γιαλλουρίδης είναι Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής Πάντειο Πανεπιστήμιο
Η ανατροπή των καθεστώτων της Μέσης Ανατολής μάς θυμίζει την εξίσου επιπόλαιη διακήρυξη των Φουκουγιάμα, Μπρεζίσκυ και λοιπών ιεραποστόλων της δημοκρατικής παγκοσμιοποίησης, όπου οδήγησαν το Σοβιετικό σύστημα σταθερότητας στην παγκόσμια αστάθεια, της οποίας τις επιπτώσεις βιώνουμε μέχρι σήμερα. Είναι γνωστό, όπως πολύ καλά γνωρίζουν και πρωτοετείς φοιτητές πολιτικής επιστήμης, πως πολιτικά συστήματα και κρατικές δομές δεν αντιγράφονται, δεν εμφυτεύονται και δεν μπορούν να επιβληθούν βιαίως. Αυτό που λέμε κρατική δομή και πολιτικό σύστημα πρέπει να συμφιλιώνεται με τις παραδόσεις, την κουλτούρα και το σύστημα αξιών κάθε λαού και κάθε κοινωνίας. Τώρα οδηγούν τον Αραβικό κόσμο σε μια διαρκή αστάθεια αλληλοσπαραγμού και εμφυλίων πολέμων χωρίς να προοιωνίζεται η πραγμάτωση ούτε της Δημοκρατίας ως κράτος δικαίου, ούτε η ανάπτυξη και η πρόοδος. Οι φρικαλεότητες των οποίων τις προηγούμενες ημέρες γίναμε ακούσια μάρτυρες στη Λιβύη και στην Αίγυπτο, όπως και η καταστροφή που επέρχεται στη Συρία από τον εμφύλιο, αποτελούν προϊόν της απόλυτης, ανεύθυνης αντίληψης δυτικών αναλυτών πως ο κόσμος είναι ενιαίος ως προς την εφαρμογή και υλοποίηση καθεστώτων δυτικής και φιλελεύθερης έμπνευσης. Η δημοκρατία και το κράτος δικαίου είναι προϊόν μιας μακράς πορείας του δυτικού πολιτισμού των τελευταίων 300 χρόνων, είναι επίτευγμα του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και δεν μπορεί να μεταφυτευθεί ωσάν να πρόκειται για φυτό που μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιοδήποτε έδαφος. Θα έπρεπε να ξέρουν πως ο πολιτισμός, η ιστορία, οι παραδόσεις έχουν πολύ μεγάλη σημασία για να μπορέσει να γεννηθεί, να ζυμωθεί και να αναπτυχθεί το δημοκρατικό πολιτεύμα. Η Δημοκρατία ως εξαιρετικά ευάλωτο και σύνθετο πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει παντού, δεν ταιριάζει σε οποιεσδήποτε συνθήκες πολιτικές, πολιτισμικές, κοινωνικές και θρησκευτικές. Πρέπει να το γνωρίζουν όσοι την επαγγέλλονται ή την ευαγγελίζονται ως το φάρμακο για όλες τις ασθένειες του κόσμου.
Ο κόσμος εισέρχεται σε μια αδιάλειπτη πορεία σύγκρουσης και εν πολλοίς τυφλής αντιπαράθεσης.
Πολλά πράγματα δεν μπορούν προβλεφθούν πλέον από την πολιτική. Εξελίξεις λαμβάνουν χώρα με αφορμή γεγονότα απολύτως τυχαία, τα οποία κινητοποιούν τις μάζες, η παγκοσμιοποίηση και το διαδίκτυο ευνοεί την οριζόντια κινητοποίηση παντού και ο θρηκευτικός φανατισμός που εν προκειμένω τροφοδοτείται στο Ισλάμ μετατρέπεται σε ασύλληπτα δολοφονική δύναμη που μπορεί να συντρίψει καθεστώτα, να οδηγήσει σε πτώση ηγέτες και να μετατρέψει τη χώρα σε μια κόλαση.
Ο κόσμος είναι σαφώς, και σήμερα όπως και στο παρελθόν, απολύτως ακυβέρνητος. Εκείνο που πρέπει να κοιτάξουμε τώρα είναι να προσέξουμε τις νησίδες πολιτικής σταθερότητας, όπου υπάρχουν, να αναπτυχθούν δίκτυα συνεργασίας μεταξύ τους στο επίπεδο διακρατικών και υπερκρατικών δομών, και να εκπονηθούν σενάρια αντιμετώπισης δυσάρεστων εξελίξεων που προοιωνίζουν περαιτέρω ανατροπές στην ενεργειακή καρδιά του κόσμου, όπως είναι η Μέση Ανατολή, ώστε η πρόβλεψη να μπορέσει να αντιμετωπίσει και να προλάβει ενδεχομένως τα όποια δυσάρεστα, δύσκολα και κυρίως συγκρουσιακά φαινόμενα που επέρχονται.
*Ο Χριστόδουλος Κ. Γιαλλουρίδης είναι Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής Πάντειο Πανεπιστήμιο
Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 16/09/2012
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire