Καταργούν την ιστορία

Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Και πάλι προχειρότητες στην Παιδεία

ΔΕΝ ΞΕΦΥΓΕ από την προχειρότητα και τα ευχολόγια η πρόταση του υπουργείου Παιδείας για αποσύνδεση του Λυκείου από την ανώτατη εκπαίδευση.

Επιπροσθέτως, η επικράτεια του τεχνικού, οικονομικού προσανατολισμού εξακολουθεί έναντι του ανθρωπιστικού και της προσωπικότητας του μαθητή.
«ΕΙΝΑΙ το δικό μας σχέδιο δράσης -όπως μας είχε γράψει η κ. Διαμαντοπούλου (4/10/2010)- για την εκ βάθρων αναστήλωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος, για την αναβάθμιση της Παιδείας μας».
ΣΤΗΝ ερώτηση, όμως, που της είχε απευθύνει η «Ε» «Παιδεία ή εκπαίδευση;», η πρόταση του υπουργείου δεν δίνει απάντηση. Κινείται στην ομίχλη και μάλλον τείνει προς την εκπαίδευση.
ΤΙ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ η υπουργική πρόταση για το νέο Λύκειο; Κατ' αρχάς, περισσότερες ώρες και πιο πολλά μαθήματα επιλογής. Το σύνολο των μαθημάτων στις Β' και Γ' Λυκείου είναι εννέα, εκ των οποίων τα τρία υποχρεωτικά (διδασκαλία νεοελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας, υψηλό επίπεδο της αγγλικής και φυσική αγωγή). Απουσιάζει σκανδαλωδώς η διδασκαλία της Ιστορίας ως υποχρεωτικού μαθήματος, παρά τις εκ του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, τον Οκτώβριο, της υφυπουργού Εύης Χριστοφιλοπούλου και του υφυπουργού Γ. Πανάρετου. Για αναβάθμιση της διδασκαλίας της Ιστορίας έλεγε η πρώτη, για την Ιστορία ως κεντρικό αντικείμενο στην εκπαίδευση των μαθητών κομπορρημονούσε ο δεύτερος. Λόγια, όπως αποδεικνύεται, καθησυχαστικά και ψεύτικα.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ, ως γνωστόν, δεν είναι απλή αφήγηση γεγονότων· είναι η ανθρώπινη δραστηριότητα με τεράστιες οικονομικές και πολιτικές συνέπειες, που είναι εκ των ων ουκ άνευ για την εθνική αυτογνωσία, για την κοινωνική ταυτότητα. Και τούτη η χώρα δεν πατάει γερά πουθενά αλλού παρά στην Ιστορία της και τη γλώσσα της. «Στο πόδι» φαίνονται να έχουν γίνει και οι καινοτόμες αλλαγές, όπως η εισαγωγή στη μαθησιακή διαδικασία της τέχνης και του πολιτισμού. Αποδεκτή τούτη η πρόταση, αλλά ποιος θα διδάξει κινηματογράφο, θέατρο, φωτογραφία;
ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ επίσης η εξορία της παπαγαλίας ως τρόπου μάθησης. Ναι. Αυτό, όμως, απαιτεί νέα μέθοδο διδασκαλίας, νέο πρόγραμμα, νέα κονδύλια, για επιμόρφωση καθηγητών. Ολα είναι στον αέρα, αφού ούτε κονδύλια υπάρχουν ούτε κατάλληλα επιμορφωμένοι εκπαιδευτικοί.
ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ -λέει- τα εργαστήρια. Οι μαθητές θα μπορούν να παρακολουθούν τα πειράματα μέσα από την ιστοσελίδα τους! Εισάγεται επίσης η ερευνητική εργασία, αλλά ο επιβλέπων καθηγητής θα έχει να διδάξει σε μια αίθουσα 35-40 μαθητών, εάν είναι ποτέ δυνατόν... Το πρόβλημα γίνεται τεράστιο όταν είναι αποδεδειγμένο ότι τα κονδύλια για την Παιδεία μένουν ανεκμετάλλευτα, λόγω της ανικανότητας του υπουργείου να τα απορροφήσει.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ έχει ως έτυμον τη ρίζα Fιδ- του αρχαίου ρήματος οίδα (γνωρίζω). Αποδεικνύεται ότι οι του υπουργείου Παιδείας ουκ οίδασιν τι ποιούσιν (τι εξαγγέλλουσιν και λοιπά ιλαρά και πρόχειρα), κολλημένοι όντως στην εκπαίδευση.