Ελλάδα - Παρενόχληση!

Του Γιώργου Λακόπουλου

 

Την περασμένη Παρασκευή ένα από τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση Σαμαρά - δεν έχει σημασία ποιο - κυκλοφόρησε ένα «νον πέιπερ». Το γεγονός ότι ένα κόμμα που μετέχει στην κυβέρνηση προτιμάει να απαντήσει... στην κυβέρνηση, χωρίς την υπογραφή του μάλιστα, είναι ένα θέμα.

Εν πάση περιπτώσει, όποιος διαβάσει αυτό το κείμενο θα δυσκολευτεί να καταλάβει ποιο ακριβώς είναι το πολίτευμα της χώρας. Κοινοβουλευτική Δημοκρατία με Βουλή και κυβέρνηση ή ένα σύστημα με τριμελές Επαναστατικό Συμβούλιο;

Ουσιαστικά μέμφεται τον Πρωθυπουργό επειδή είναι Πρωθυπουργός. Για την ακρίβεια γιατί δεν ασκεί τα καθήκοντά του σε συνεχή συνεργασία με τους άλλους δύο πολιτικούς αρχηγούς.

Ενδεχομένως αυτό να ήταν καλύτερο. Αλλωστε ο Σαμαράς δεν ανήκει στο είδος των Πρωθυπουργών που καθηλώνουν. Αλλά η Πρωθυπουργία δεν είναι συλλογικός θεσμός. Για την άσκηση των καθηκόντων του ο Πρωθυπουργός συνεργάζεται αποκλειστικά με τα μέλη της κυβέρνησής του και κανέναν άλλον.

Για το πλαίσιο της πολιτικής που ασκεί έχει ήδη υπάρξει συμφωνία με τα άλλα δύο κόμματα και επ' αυτού έλαβε την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής. Οποιο κόμμα θέλει να πει κάτι, μπορεί να το κάνει στο Υπουργικό Συμβούλιο διά των υπουργών που το ίδιο πρότεινε.

Ισως κάποιος από τους άλλους αρχηγούς να αισθάνεται ότι το πολιτικό του βάρος υπερβαίνει τα ποσοστά του κόμματός του ή ότι υπερτερεί του Σαμαρά. Και διεκδικεί διακριτό ρόλο ιθύνοντος νου στη διακυβέρνηση.

Δικαίωμά του. Αλλά υπάρχει και το Σύνταγμα. Π.χ. ο Στουρνάρας είναι υπουργός του Πρωθυπουργού. Αυτόν μόνο οφείλει να ενημερώνει και από αυτόν να παίρνει οδηγίες. Αν οι άλλοι αρχηγοί θέλουν ενημέρωση, ας απευθυνθούν στον Πρωθυπουργό.

Οχι δημοσίως αλλά με διακριτικότητα - όπως ας πούμε ενημερωνόταν ο Σαμαράς ως αρχηγός κόμματος από την κυβέρνηση Παπαδήμου. Αλλιώς μιλάμε για παρενόχληση!

Η χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί με εξωθεσμικές πρακτικές. Την ευθύνη της διακυβέρνησης έχει ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του. Οποιος θέλει να έχει λόγο, διεκδικεί τη συμμετοχή του στο κυβερνητικό σχήμα. Αλλά το ανώτατο πολιτικό όργανο της εκτελεστικής εξουσίας δεν μπορεί να υποκατασταθεί από κανένα συμβούλιο πολιτικών αρχηγών.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να λαμβάνονται αποφάσεις σε μια χώρα εκτός από τη Βουλή και το Υπουργικό Συμβούλιο. Οπως και δεν υπάρχει σοβαρός τρόπος άσκησης πολιτικής με ανυπόγραφα κείμενα. Εκτός αν κάποιος αρχίζει από αυτό που έλεγε ο Σαρτρ: «Η κόλαση είναι οι άλλοι».

 

 

Πηγή: www.tanea.gr

Δημοσιεύτηκε στις 10/09/2012